Friday, January 21, 2011

ceritera bermula....

aku tersedar... ku lihat jam dinding tepat di angka 5... awalnya.... ini bukan kebiasaanku bangun seawal pagi macam ni.... aku gagahkan diri untuk bangun... mana mak? aku selak daun pintu bilik ku itu... berjalan ke dapur... bau cucur udang yang mak buat menusuk hidung ku...
       "sedapnya..."  mak pandang aku sekilas.
       "dah...pergi mandi sana.."
       "ok.."
dengan langkah longlai aku menuju ke bilik air... pintu ku kunci. kaku aku merenung kepala paip yang tak menitiskan setitik air pun... huhu...sejuknya...aku ke nak mandi pagi-pagi buta ni? ish...macam tak caya... percaya atau tak, aku kena buat jugak... sebab hari ini bakal merubah hidup aku... yang aku tak tau akan ke mana hala tujunya... elok ke... x elok ke...
     "orang dalam bilik air tu tidur lagi ke buat bilik air baru?"
aduh...kena sebijik...
     "tengah mandi la ni mak..."
     "mandi guna angin agaknya..setitik air pun tak dengar..."
kena lagi... 'bijak' betul aku jawab soalan mak... mak ni pun, baru nk berangan sikit, dah potong...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
   "ucu! ucu! kita nak pergi pukul berapa ni? cepat lah sikit.. nanti dah ramai orang datang... nanti kalau ucu tak dapat rumah baru macam mana?"
ish..budak kecik ni.. dia pulak yang sibuk mengalahkan orang tua.. macam tulah keletah anak saudaraku yang bongsu... memang stail bercakap mengalahkan orang tua... tapi dia jugak la yang selalu meriuhkan suasana rumahku... ada kat depan mata, aku buli.. bila jauh, dia yang aku rindu..   
       aku senyum je lihat gelagat dia membawa baldi kosong ke kereta... ayahnya pula iaitu along ku sedang sibuk mengemaskan barang-barang ku di kereta... pindah rumah baru? mungkin si kecil tu belum memahami ke mana destinasiku... rasa berat hati pula nak tinggalkan rumah ni... yang lebih penting lagi, nak tinggalkan mak sorang-sorang... ni first time aku berjauhan dengan mak... tak adalah jauh sangat sebenarnya... setakat 3 jam perjalanan je... tapi, cukup terkesan di hati kecilku ini..
      macam mana la mak nak survive sorang-sorang tanpa aku nanti? mampukah dia? along jenguk mak pun sebulan sekali... maklumlah rumah dia jauh di kota... bila along ajak mak tinggal sekali dengannya, mak tak nak.. sebab sayangkan rumah ni.. rumah hasil perkongsian kasih dengan arwah abah.. diam tak diam, dah 6 tahun arwah abah tinggalkan kami..
     "dah sampai mesir ke cik suraya oi..." aduhai... terkena lagi..
     "mak ni..orang saja je sportcheck barang-barang yang nak di bawa ni..."
     "nak berapa ratus kali check? bukan ke semuanya da siap di angkut kat dalam kereta tu.."
aku toleh ke kereta... along, isterinya dan anak saudaraku yang cerdik tu tersengih-sengih kat dalam kereta.. saja nak kenakan aku ni...
     "eh? bila masa..."
     "awak tu je yang jauh berangan... dah sampai mana aje la agaknya..."
     "bukan berangan la mak...cuma terkenang..."
     "dah..tak payah fikir banyak-banyak lagi.. tau la mak jaga diri.."
pandai mak aku ni.. macam mana dia tau aku tengah fikir fasal dia.
     "hehe.." senyum kambing je yang aku mampu berikan.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
akhirnya kami sampai di destinasi. Universiti Teknologi Melaka. tersergam indah di depan mata ku. wow! macam tak percaya... aku pejam dan gosok dalam-dalam mata aku ni. aku celik balik.. sumpah aku tak mimpi di siang hari.
     "dah cepat keluar..apa lagi yang di fikirnya? dari tadi asek berangan.."
     "bukan berangan la mak.."
     "ayat yang sama lagi..apa-apa jelah.. dah pergi kat kaunter tu.. buat apa yang patut."
aku ikut arah bibir mak yang memuncung ke tengah-tengah dewan serbaguna tu..
     "kami tunggu kat sini dulu ye cik suraya." along pula berpesan.
dari pagi tadi asek panggil aku dengan 'cik' ni pehal.. baik mak atau along, sama aje.
      "ok" ringkas aku menjawab.
dengan seribu satu semangat baru aku terus melangkah. di tengah-tengah dewan, pelbagai ragam pelajar baru sedang sibuk mendaftarkan diri masing-masing. aku pun turut serta. hampir setengah jam urusan pendaftaran pun selesai. aku ditempatkan di hostel bernama 'banglo 1'. macam gempak je dapat duduk banglo. hatiku berbunga ceria.
      "nape ucu sengih sorang-sorang ni? ucu nampak apa? naufal tak buat lawak apa-apa pun tau..."
      "mana ada.."
      "yang tadi tu..."
      "tu exercise mulut namanya."
      "oh..ye ke? naufal nak buat jugak la.."
      "dah jangan ngada-ngada.."
      "oloh..ucu buat boleh..."
      "dah jom teman ucu kemas barang. ucu dah dapat duduk banglo. hehehe..."
      "kesian ucu.."
      "la...nape nak kesian lak?"
      "orang lain duduk rumah, ucu lak kena duduk dalam lubang."
      "bukan lubang la sayang...tapi banglo.. rumah yang besar."
      "tapi yang kat dalam tv tu ajar, banglo dengan lubang sama je."
      "stesen tv mane lak ni? stesen tv kt bulan ke?"
      "iye ucu..dia cakap sama je. cuba ucu cakap banglo banyak-banyak kali...kan jadi lubang kan?"
belum sempat aku nak buat apa-apa, naufal dah lari pergi kat nenek dia sambil ketawa nakal. bertuah punya budak. kecik-kecik dah pandai kenakan orang.. nasib baik la aku sayang dia kalau tak teruk dia aku kenakan balik..

Thursday, January 20, 2011